Kur'an'ın Gücü

Necip Fazıl

 

 

-Kaç yaşındasın nine?

-71…

 

-Demek İstiklal Savaşı’nda 20-21 yaşlarındaydın…

 

-Öyle zahir…

-O günden beri çıkmadın mı köyünden?

-Çıkmadım.

-50 yıldır çıkmadın ha?

-50 yıldır…

-O gün bu gün dünya çok değişti…

-Öyleymiş…

-Bir daha da evlenmedin öyle mi?

-Öyle…

-Seni ardı arkası gelmeyen sorularla sıkıyorum değil mi?

-Estağfurullah…

-Ne yapayım sen anlatmıyorsun ki dinleyeyim… Niçin anlatmayı sevmiyorsun?...

-Sevmem!

-Ne seversin?

-Okumayı…

-Ne okursun?..

-Kur’an okurum.

-Okuman yazman var mı?

-Yok! Yalnız Kur’an okurum.

-Kim öğretti sana Kur’an okumayı?

-Babam…

-Peki Kur’an okuyan eski harflerle başka şeyleri okuyamaz mı?

-Ben okuyamam. Allah’ın Kelâmı bana kolay gelir. Öbürleri çetin kargacık-burgacıklar…

-Baban da kocan gibi zeybek miydi?

-Babam köy imamıydı. Hem zeybek diye ayrı bir cins yoktu ki… Burada her mert delikanlı bir zeybekti zamanında…

-Ya şimdi…

-Şimdi herkes bebek…

-Ne oldu nerede öldü baban?

-Seferberlikte (I.Dünya Savaşı) Hicaz taraflarına gitti bir daha dönmedi.

-Ne kaldı babandan sana?..

-Şu köşede gördüğün yeşil ipek kaplı Kur’an kaldı. Bir de söz…

-Nasıl söz?..

-“Kur’an’dan ayrılma!...”

-Sen o zaman 14-15 yaşlarında bir kızdın…

-Öyleydim…

-Sonra evlendin…

-Beni 19 yaşımda dayımın oğluna verdiler. Evlendim.

-Tam da Yunanlıların İzmir’e çıktığı yıl…

-Çok geçmeden Yunanlı bu tarafa geldi bir taburuyla bizim köye yerleşti.

-Anlat anlat!

-Ne anlatayım?.. Sen sor ben söyleyeyim!.. Zaten her şeyi öğrenmişsin dışardan…

-Evet ama senin ağzından dinlemek istiyorum. Halk bir şeyi renkten renge sokar gerçek diye bir şey kalmaz ortada…

-Doğru!.. Kimbilir benim için de neler uydurmuşlardır!

-Sen tek başına bir tabur Yunan askerini köyden kaçırmışsın!..

-Yok canım o benim kuvvetim değil Kur’an’ın gücü…

-Kur’an’ın gücü mü?

-Ne sandın ya; koynumda Kur’an olmasaydı hiç o işi becerebilir miydim ben?

-Kur’an’ın tüfek gibi top gibi bir gücü olabilir mi?

-Yüzbin top O’nun tek harfine denk olamaz!..

-Kuzum nine söyle nasıl oldu?

-Üç aylık kocamı cami avlusunda kurşuna dizdiler.

-Sebep?

-Kızlara saldıran bir Yunanlıyı bıçaklayıp öldürdü diye…

-Sonra?..

-Kalktım Yunan kumandanına gittim. Sırtıma örtümü çektim koynuma Kur’anımı aldım gittim.

-Eeee?

-Yunan kumandanı meydan yerindeki eski jandarma karakolunda bir masa başında çizmeli ayaklarını masanın üzerine uzatmış oturuyordu. Yanında da İzmir’in yerlisi bir Rum… Tercüman…

-Nasıl cesaret edebildin aralarına girmeye?

-Cesaret Kur’an’ın emri… Kumandan “ne istiyorsun?” diye sordu. “Kocamın kanını dava ediyorum!”

dedim. “Kime karşı?” dedi. “Sana karşı!” dedim. Kahkahayla güldü. Ayaklarını masadan çekerek doğruldu. Alaycı bir yılışıklıkla “ne yapmamızı emir buyuruyorsunuz?” dedi. Ellerimle koynumdaki Kur’an’ı sımsıkı kucaklayarak…

-Ne cevap verdin?

-“Hemen taburunuzu alıp buradan çıkmanızı istiyorum!” dedim.

-Hayret!..

-Evet kumandan hayretinden ne diyeceğini bilemedi. “Nedir o koynundaki sımsıkı kavradığın şey?” diye bağırdı. Ben de bağırdım: “Dünyanın en güçlü silahı! Hepinizi tuz-buz etmeye yeter!..”

-Müthiş!..

-Tam o anda tercüman avaz avaz “bomba!” diye bastı çığlığı…

-Akıl alabilecek gibi değil…

-Daha neler var bu dünyada aklın alabileceği gibi olmayan…

-Devam et!

-Kumandan dehşetle irkildi yan yana yürümeye başladı; gözleri bende ve koynumdaki gizli silahta arkasıyla çıktı meydan yerindeki askerlerine doğru yürüdü. Tercüman da iki büklüm ardında…

-Nasıl oldu da üzerine atlayıp bomba sandıkları şeyi koynundan almadılar?..

-Sıkı mı ya onu yere bırakıp da karakolu havaya uçuracak olursam?..

-Sonrası?..

-Sonrası kumandan askerlerine Rumca bir takım emirler verir ve onları toplarken birdenbire müezzinin gür sesi işitildi. Öğle ezanı… Kocamın tabutu da musalla taşında… O anda bir yaylım ateş… Olanları haber alan çeteler bir tepeciğin üstünden kuru-sıkı ateş ediyor. Yunalı askerler kaynaştı. Ne yapacaklarını bilemediler. Ben tam o an kollarım sımsıkı koynumdaki silahı kavramış kapıdan çıktım medyam yerinde göründüm. Kumandan haykırdı. Rumca bir kumanda… Yunanlılar köy dışına doğru kaçmaya başladılar. Gidiş o gidiş…

-Demek Kur’an silahtan üstün geldi İstiklal Savaşı’nda…

-O savaşı Kur’an’ın gücü kazandı!...
(Mart 1971)

 *Necip Fazıl KISAKÜREK, Hikayelerim, s:301 – 305.